Paul Hartman gaat in deze bijdrage in op een stelling van dr. Esther Captain van 27 mei in het Parool waarin zij haar opvattingen inzake het koloniale verleden op creatieve wijze om probeert te buigen naar feiten.

De volstrekt onwetenschappelijke wijze waarop doet denken aan de in het verleden in diskrediet geraakte wetenschappers Diederik Stapel en Roos Vonk.

Hoogleraar sociale psychologie Vonk aan de Radboud Universiteit Nijmegen concludeerde, samen met prof. Diederik Stapel van de Universiteit van Tilburg, dat vleeseters hufteriger waren dan mensen die geen vlees aten. Na aanvullend onafhankelijk onderzoek werd Stapel ontslagen toen bleek dat hij jarenlang wetenschappelijk onderzoek uit zijn duim zoog.

De Radboud Universiteit concludeerde dat ook Vonk in het vleesonderzoek een scheve schaats heeft gereden. We verwijzen in deze o.a. naar een artikel in het Algemeen Dagblad van 22 november 2011.

Jaren later betreurde de Radboud Universiteit Nijmegen het dat Roos Vonk de bio-industrie vergeleek met de vernietigingskampen uit de Tweede Wereldoorlog. Volgens het college van bestuur van de universiteit was het opiniestuk van Vonk ‘onnodig en kwetsend’.
In het Dekolonisatieonderzoek zien we met enige regelmaat wetenschappers in het nieuws treden met persoonlijke opvattingen met een hoog “Diederik Stapel” of “Roos Vonk” gehalte.

Wordt het niet hoog tijd voor een onafhankelijke peer review?

Het palet aan sprekers over het koloniale verleden in Indonesië is gewijzigd, stelt Esther Captain op 27 mei 2021 in het Parool.

Lees hier het complete opiniestuk van Drs. Paul B.W. Hartman.